Onderzoek brengt beleving van schoonheid in kaart. Nederlanders vinden schoonheid gevaarlijk.

Utrecht, 18 december 2011. Bijna de helft van de Nederlanders vindt dat schoonheid gevaarlijk kan zijn. ‘Mooi zijn’ of andere zaken die met persoonlijke schoonheid te maken hebben, worden als risicovol beschouwd. Dit blijkt uit een onderzoek naar de manier waarop Nederlanders het fenomeen schoonheid beleven. De meest opvallende uitkomsten zijn verwerkt in een boekje met als titel ‘B-U-T NL, vragen om schoonheid’ en in een serie posters.
Het onderzoek ‘Stiltstaan bij schoonheid’ levert een boeiend en ontroerend overzicht op van de veelzijdige manier waarop Nederlanders schoonheid beleven. Riskant aan schoonheid vindt men vaak de nadruk op uiterlijkheden. Vooral het idealiseren van de vrouwelijke schoonheid kan volgens velen schadelijke gevolgen hebben. Gevaren die hierbij op de loer liggen, zijn verleiding, jalousie, misbruik en arrogantie. Noch mannen, noch vrouwen zien mannelijke schoonheid als iets gevaarlijks. Er is - als het gaat om de rol van schoonheid bij ‘ons mensen’ - sprake van een volstrekte tegenstelling in de perceptie van mannen en vrouwen...

Er wordt vaak over gesproken, dat we sommige dingen gewoon moeten accepteren. Het gaat vooral om ziektes of een lastige situatie, dat niet zomaar opgelost kan worden. Ik vind het woord "accepteren" gelijk is aan  het "doodgaan". Het is soms belangrijk om energie te besparen of deze in een andere richting te hersturen. Of die danige richting dan wel een geestelijk onrust waard is – dit is een vraag.

Wat is meer waardevol – een groot koud huis, vol haat – of een kleine warme, schone appartement, gevoeld met liefde? Heel veel mensen accepteren, dat hen relatie stuk is en blijven gewoon rond draaien in een wederzijdse haat en in constante misverstanden alleen maar doordat zij bang zijn anders een hypotheek met schulden

"..Waar is de muziek, die zij leuk vinden? Waar blijft een mooie, harmonieuze muziek, die feestelijke klanken? Duur? Nee, hoor! Het kan ook via een radiozender of internet!.."
Wie ben ik?
Ik ben een journalist (Euroharmonia), die durft haar mening openlijk uit te brengen.Mijn kritiek is niet bedoeld om iemand klein te maken, maar om dingen te verbeteren.

Daardoor kreeg ik ook wel eens een dankbrief van de organisaties van de grote evenementen, (net als DODS, de MEP awards organisatie in de Europarlement in Brussel

Vandaag had ik een interessante discussie, met een vriendin en een zus, die ik graag met u wil delen! Naar aanleiding van de vreselijke beelden over de aardbeving en de tsunami in Japan, waar ik kippenvel van kreeg, kwam er al gelijk een nieuwsbericht over hulp aan Japan.

Mijn mensenlievende en toch wel gulle hart, al zeg ik het zelf, roept gelijk uiteraard. Al die mensen hebben recht op een nieuw huis en medische zorg, net als de mensen in Australie en eigenlijk overal in de wereld waar dit soort rampen plaatsvinden. En ik vind het als mens niet meer dan logisch dat we verer kijken dan onze eigen tuin en iets voor onze medemens over hebben, ook al is dat aan de andere kant van...

“Japan zal letterlijk het land van de rijzende zon worden...”
Enige jaren terug kwam ik tot de conclusie, dat vier landen in aanmerking kwamen om met de invoering van zonenergie het voortouw te nemen. Ik noemde toen Amerika, Duitsland, Japan en China. Amerika met als drijfveer de honger naar energie en de hang naar onafhankelijkheid. Duitsland, omdat behalve met de verouderende kolenaffiniteit, dit land geen voorkeur heeft voor een andere fossiele brandstof of kernenergie en altijd affiniteit heeft vertoond met nieuwe technologie. Japan, omdat dit land over geen enkele fossiele brandstof beschikt en ook geen grote voorraden uranium heeft. En tot slot China,

Het waaide hard de hele nacht. ’s Ochtends zie ik alle rozen in de tuin liggend. Onze tuin is ook vol van de gebroken taken. Zware bloempotten zijn omgegooid. Het waait steeds met de kracht 7-8. Uit het nieuws op internet weet ik, dat het moeilijk is voor